ΑΝΕΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΝΟΥΜΕΝΟΣ Α ΓΙΓΝΩΚΩ ΠΕΡΙ
ΤΟΥΤΩΝ ΑΙΣΧΡΟΝ ΝΟΜΙΣΑΣ ΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΤΟΥ
ΒΙΟΥ ΤΑΞΙΝ ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΩΝ ΠΕΡΙΟΨΟΜΑΙ
ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΑΝΑΞΙΑ ΨΗΦΙΣΑΜΕΝΗΝ ΑΥΤΗΣ

Βυθός & Ουρανός

Όταν όλα είναι τόσο ψεύτικα...
Όταν μαζεύονται γύρω σωρός τα ψέματα..
Μια μοναδική ενατένιση
θα μείνει να με συγκινεί...
Η αλήθεια είναι κρυμμένη στο βυθό...
είχε πει ο Δημόκριτος...
και από εκεί ξανά στον ουρανό..
στο άπειρο φως...
Ποιός μπορεί να το πιάσει και να το δεί;
Τι έχει μείνει για μας;
Μια ζεστή αγκαλιά...
Κι αυτή τόσο δύσκολη φαντάζει...
όταν χρειάζεται να είναι αληθινή...
Νεράϊδες που σήμερα πάψαν να πετούν
και σέρνονται σαν σαύρες...
Ποιό είναι το χρώμα της μοναξιάς μας;
Πόσο διαφορετική θα ήταν η σιωπή σου
αν ακουγόταν σαν κραυγή;
Απλά θα σωπαίνεις και θα χάνεσαι..
θα κουλουριάζεσαι σε ένα άλλο όνειρο..
εκεί που ξέρεις οτι θα βρεις,
το τελευταίο σημείο της ευτυχίας,
στο τελευταίο σου ταξίδι που σταμάτησες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: