Το ριζικό μας

στη ροή των πραγμάτων
αναζητούμε τη συνοχή και την ακολουθία
μα θα γελαστούμε μένοντας εκεί
μπορούμε να προκαλούμε αντιδράσεις
ή να κραδαίνουμε την ηρεμία

διατηρώντας την αναμονή
θα είμαστε απαθείς
ή θα συμπλέουμε;
θα συντονίζουμε νου και καρδιά
ή θα αλλάζουμε τη ρότα;
ίσως ενθουσιαστούμε και γελαστούμε ξανά
ίσως αδιαφορήσουμε και χάσουμε μια ευκαιρία
ποτέ δεν θα ξέρουμε το νόημα όσων θα ‘ρθουν
πάντοτε ο τρόπος που κατανοούμε το σήμερα αλλάζει
έτσι δεν θα ξέρουμε τι θα μπορούσε να συμβεί
γιατί συμβαίνει τώρα εδώ μπροστά μας
μοναχά ίσως μας μένει η σιγουριά αυτή
πως αυτό που θέλουμε

μας αγκαλιάζει ετούτη τη στιγμή
μας συνεπαίρνει μαζί και μας γεμίζει
και τόσο μας μένει μια κίνηση δηλωτική
σε τούτη των πραγμάτων τη ροή
να ταξιδεύουμε