Ένα ταξίδι τόσο μακρινό ξεκίνησε με ένα βήμα
Πετώντας οι άνθρωποι απαλλάσσουν τον εαυτό τους
Κι αγγίζοντας το σώμα τους ανοίγουν κανάλια ροής
Μέσα εκεί συναντάς αρμονικά τις ψυχές τους
Σαν ενέργεια διαχέεται βαθιά μέσα σου αυτή η κίνηση
Ίσως έτσι μιλά η φύση...
Κάτω από δέσμες φωτός,
Να λούζεσαι στο ποτάμι,
Χάνονται οι σκέψεις,
Μένεις να νιώθεις,
Να νιώθεις...
Αυτό είναι αγάπη...
Στον κόσμο που διανοίγεται μπροστά σου
Μείνε προσκολλημένος δίχως σκέψεις.
Αν τη μέριμνα φέρεις κοντά σου θα χαθείς
Μένοντας κενός ο νους αφού αφεθείς
Θα δεχτείς τη γαλήνη και τη χαρά.
Η ευτυχία από μέσα σου πηγάζει
Αλλά την εμποδίζει η σκέψη.
Μένοντας στην αγκαλιά της φύσης
Αφήνεσαι να συνεχίζεις στον ατέλειωτο δρόμο του αρρήτου.
Τόσο μακρυά που δε θα φανταστείς ξανά...
Μακρυά όσο δε θα θυμάσαι..
Μακρυά όσο θά΄θελες πραγματικά να μη φτάσεις ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου