πάντα σε ονειρευόμουν
σαν μια Νεράιδα
φωτεινή ακτινοβόλα
να ‘ρχεσαι
να ψιθυρίζεις στο αυτί μου
όλα σου τα όνειρα
τα φωτεινά σου αστέρια
ν’ αδειάζεις στο κορμί μου
κι εκεί να ταξιδεύω
στο άπειρο φως σου
στη θέα της ηδονής
στην έκσταση της μορφής σου
ροδοπέταλα σου έστρωσα
με τη καρδιά
κατακόκκινα σαν βροχή
ραίνουν όλη σου την αύρα
να γλύφουν
να αφήνουν μέλι
σε μια θάλασσα ροής
άπλετης ευτυχίας
για να με νιώσεις
να ονειρευτείς
στο άρρητο του ορίζοντα
της αγάπης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου