Φτάνει μια ελαφριά βροχή για να κάνει το γρασίδι πολύ πιο πράσινο από πριν. Έτσι φωτίζονται και τα οράματά μας καθώς σκέψεις ανώτερες συρρέουν στον νου, όπως το γρασίδι μαρτυράει την επίδραση της πιο ανεπαίσθητης δροσιάς που πάνω του κυλάει. Θα είμαστε ευλογημένοι αν ζούσαμε για πάντα στο παρόν κι αν εκμεταλευόμαστε κάθε αναποδιά που μοιραία μας τυχαίνει, κι αν δε χάναμε τον καιρό μας ζητώντας εξιλέωση για τις περασμένες ευκαιρίες που δεν αδράξαμε και που τις ονομάζουμε καθήκον. Χάνουμε τον καιρό μας μες στον χειμώνα ενώ η άνοιξη είναι κιόλας εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου