σαν τα πουλιά πετάξτε και γευτείτε σαν τις μέλισσες,
στο αρχέγονο παραμύθι του πόθου,
σε όλες τις ακραιφνείς εκστάσεις της δημιουργίας
μέσα από οράματα Νεραϊδισών Ξωτικών και μυστηρίων Αγγέλων
στην κοιλάδα των τρυφών ηδονών.
αφημένος ψυχή και σώμα στο ταξίδι
καρδιά και νους να κολυμπούν αυθαίρετα, ειλικρινά και ίδια
συνεχίζεις την πορεία στην ευτυχία εκεί απ’ όπου σταμάτησες
προχωρώντας αργά αργά συνειδητοποιείς την ύπαρξη της
σε μια γλυκιά ζεστή σφαίρα που μεγαλώνει να σε καλύπτει
παραδείσιο πουλί της νιότης σου
πως ξέχασες το άρωμα σου
πως βλάστησες σε έρημη στεριά
και ξύπνησες στ’ ανέμου το χειμώνα
γυρεύοντας θεάματα αισθήματα παντοτινά
σαν τα πουλιά πετάξτε και γευτείτε σαν τις μέλισσες
σε μια διάπυρη επαφή με το κενό
δρώντας αδρανείς, ζώντας ονειρευμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου