Αυτός που μέσα του κρατάει
την εσωτερική γαλήνη…
η ανοιγμένη καρδιά του στην αγάπη
δεν επιτρέπει να νιώσει τον πόνο και την απώλεια…
γιατί πραγματικά αυτός δεν έχασε τίποτα,
το όνειρο του, βαθιά μέσα του, εκεί, πραγματοποιείται
και μένει ακίνητο…
μακριά από το φόβο και τη στέρηση
της προβολής και αντανάκλασης της αυταρέσκειας του…
Γενναίο, αυτοτελές, περήφανο και δοξασμένο
λουσμένο στις δάφνες του χαμόγελου
και της καλής του διάθεσης,
πάνω σ’ ένα σύννεφο-κεντημένο στρώμα
αρμενίζει μέσα σε κανάλια συμπαντικών δονήσεων…
γελώντας, απορώντας, και θαυμάζοντας
μπροστά σ’ αυτό το τελευταίο φράγμα μεταξύ των άλλων,
περιμένοντας και κοιτώντας
δίχως το βάρος και την επιρροή του σκοπού,
αγνά αγναντεύοντας μεγαλοπρεπώς
το αριστούργημα της απραξίας
να διανοίγει ένα κόσμο στοργής, χαράς, αγάπης και αποδοχής…
κερδίζει αυτός που μέσα του κρατάει
αυτό που πραγματικά με όλη τη δύναμη της ψυχής του
ήθελε να κρατήσει,
και άφησε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου