Aristotelov

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟ ΜΕΝ ΓΕΝΟΣ ΗΝ ΜΑΚΕΔΩΝ, ΠΟΛΕΩΣ ΔΕ ΣΤΑΓΕΙΡΩΝ, ΥΙΟΣ ΝΙΚΟΜΑΧΟΥ, ΙΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΜΥΝΤΑ, ΟΘΕΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΥΙΟΝ ΝΙΚΟΜΑΧΟΝ ΠΡΟΣΗΓΟΡΕΥΣΕ, ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΟΙΚΕΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΠΡΟΣ ΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ ΕΓΡΑΨΕΝ. ΜΗΤΡΟΣ Δ΄ΗΝ ΦΑΙΣΤΙΔΟΣ, ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ Δ΄ΟΥΤΟΙ Ο ΤΕ ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΙΣΤΙΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΕΙΧΟΝ ΑΠΟ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ. ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΔΕ ΤΟΥΤΟΙΣ ΤΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΝ ΕΙΡΗΜΕΝΟΝ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥΤΟΝ ΕΧΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ: ΦΑΙΣΤΙΔΟΣ ΗΝ ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΜΑΧΟΥ ΓΕΝΕΤΗΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΩΝ ΔΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ.

ΕΞ ΑΝΑΓΚΗΣ

Tέλειωσαν τα ψέματα
τα όνειρα, οι εφιάλτες
ήρθε η άνοιξη μα δεν πρόφτασα να καταλάβω
και ξάφνου εν αιθρία
στην έκρηξη της ζέστης του καλοκαιριού
ήρθε η αποκάλυψη...

H παραζάλη των ερωτηματικών
ίσως να μην πήρε τέλος εντελώς
και ούτε πρόκειται, μα είναι γνωστό αυτό
όμως των προσωπικών μου
συναισθηματικών ανησυχιών
έφτασε η στιγμή, πικρά όμως,
να οδηγηθεί σε τέλος

όλα ξαφνικά αδιάφορα
το μέλλον και οι σκοποί
τώρα ξαφνικά τίποτα
ούτε ιδεολογίες, ούτε απόψεις, ούτε προτεραιότητες
μόνο η ανάγκη να φύγω, να χαθώ, απ’ όλα

και η ανάγκη για επαφή πάλι να τριγυρίζει
κι ας θέλω να την αποφύγω

ακόμα δεν είμαι συνειδητά στον εαυτό μου,
φταίει η βίαιη αποκοπή;
φταίει η ακόμα πιο βίαιη επιστροφή;

επιστροφή…
πια επιστροφή όμως;
νιώθω σαν ένα ξένο σώμα…
ένα περιφερόμενο ξένο φάντασμα,
σαν μια σκιά που δεν έχει θέση,

όλα ‘γείναν ξαφνικά

ξαφνικά σε βρήκα,

ξαφνικά σε έχασα

CONTENT

Ω γλυκιά Ευχαρίστηση! Που είναι το απάγκιο λιμάνι σου;
Μήπως στις εκκλησιές των θρήσκων ανθρώπων
που τέρπουν τους θεούς με λογιών προσευχές
και που το συλλογάνε μετά στις σκέψεις τους;

Είτε στους ουρανούς είτε στη γη εμφανίζεσαι,
να είσαι όπου συ θέλεις αλλά μην αγκυροβολήσεις εδώ!

Η ΣΥΝΟΧΗ

Μέσα απ΄τα φύλλα των αγρών προς το γεφύρι που χτυπουσε ο ήλιος τα σπαρτά τα λευκά στήθη τα λουλούδια μέσα στα διάφανα πουκάμισα, τα κορίτσια σκύβαν σχεδόν γυμνά να συνθλίψουν τα σώματα των ανθών. Ο περιφερειακός δρόμος έγινε δρόμος ολόκληρης πόλης και το ποτάμι που την χωρίζει σε τρία μέρη αγκαλιάζει την ώρα που συνελήφθη το τοπίο στα δάκτυλα του πεπρωμένου...

ΑΙFΕΤΟΣ

For I was once already
boy
and girl
thicket
and bird
and mute fish in the waves...

ΗΔΗ ΓΑΡ ΠΟΤ ΕΓΩ ΓΕΝΟΜΗΝ
ΚΟΥΡΟΣ ΤΕ
ΚΟΡΗ ΤΕ
ΘΑΜΝΟΣ Τ
ΟΙΩΝΟΣ ΤΕ
ΚΑΙ ΕΞΑΛΟΣ ΕΛΛΟΠΟΣ ΙΧΘΥΣ

ΘΕΣΦΑΤΟΝ

ΤΟΛΜΑ, ΘΥΜΕ, ΚΑΚΟΙΣΙΝ ΟΜΩΣ ΑΤΛΗΤΑ ΠΕΠΟΝΘΩΣ: ΔΕΙΛΩΝ ΤΟΙ ΚΡΑΔΙΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΞΥΤΕΡΗ. ΜΗ ΔΕ ΣΥ Τ΄ΑΠΡΗΚΤΟΙΣΙΝ ΑΛΓΟΣ ΑΕΞΩΝ .... ΕΧΘΕΙ ΜΗΔ΄ΕΧΘΕΙ, ΜΗΔΕ ΦΙΛΟΥΣ ΑΝΙΑ, ΜΗΔ' ΕΧΘΡΟΥΣ ΕΥΦΡΑΙΝΕ. ΘΕΩΝ Δ΄ΕΙΜΑΡΜΕΝΑ ΔΩΡΑ ΟΥΚ ΑΝ ΡΗΙΔΙΩΣ ΘΝΗΤΟΣ ΑΝΗΡ ΠΡΟΦΥΓΟΙ, ΟΥΤ΄ΑΝ ΠΟΡΦΥΡΕΗΣ ΚΑΤΑΔΥΣ ΕΣ ΠΥΘΜΕΝΑ ΛΙΜΝΗΣ...

ΤΟΛΜΑ, ΨΥΧΗ, ΑΝ ΚΙ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΣΤΕΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΑΠ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ, ΒΕΒΑΙΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΛΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ, ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΔΕΝ ΩΦΕΛΟΥΝ... ΝΑ ΜΗ ΜΙΣΕΙΣ ΜΕ ΦΘΟΝΟ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΣΠΛΑΧΝΙΖΕΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ. ΤΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΝΔΡΑΣ ΘΝΗΤΟΣ ΠΡΟΤΟΥ ΤΑ ΛΑΒΕΙ (ΠΡΟΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ) ΝΑ Τ΄ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΠΥΘΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΒΑΘΥΚΟΚΚΙΝΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ...